Krokusy i psy, czyli wiosna po szczecińsku.

W każdym miejscu na świecie możemy znaleźć coś wyjątkowego. 

Wybieramy się w dalekie podróże by zobaczyć kawałek piękna, często zapominając o tym, by rozejrzeć się dookoła tu na miejscu.

W Szczecinie każdy z naszego stada mieszka od urodzenia (nie znamy jedynie miejsca urodzin Rasty, ale w ZS została znaleziona, więc obstawiamy, że właśnie tu przyszła na świat). 

W miejscu, gdzie obecnie mieszkamy, często w godzinach porannych przez nasze okno wpada zapach czekolady, unoszący się z fabryki "Gryf". Tak tez było tego niedzielnego poranka. Tuż po otwarciu pierwszego oka poczułam ten piękny aromat (kto mnie zna, wie jaką rolę w moim życiu odgrywa czekolada :P). Mimo ogromnego zmęczenia i jeszcze większej chęci niewychodzenia spod kołdry, wiedziałam, że tym razem nie mogę sobie odpuścić. To już ostatnia szansa by załapać się na szczecińskie krokusy tej wiosny, a jest to trzeci rok, kiedy wybieram się by zrobić kilka zdjęć. W poprzednich dwóch się to nie udało. Dlatego dla zabezpieczenia przed ewentualnym leniem, na poranne niedzielne zdjęcia umówiłam z Marceliną i Atosem.

Tak więc po otwarciu drugiego oka, szybkie doprowadzenie się do stanu używalności i sio na Jasne Błonia, zanim pojawią się spacerowicze.

Kilka słów dla osób nie znających Szczecina. Jasne Błonia jest to malownicze miejsce idealne na spacery, kiedy z jakiś przyczyn nie można wybrać się za miasto. W zasadzie lubimy tu przychodzić o każdej porze roku, ale wczesna wiosna, jest tu wyjątkowa. Wszystko za sprawą tysięcy krokusów.

(PODCZAS ZDJĘĆ NIE ZOSTAŁ ROZDEPTANY PRZEZ NAS ŻADEN KWIATEK)

Czyż nasz Szczecin nie jest magiczny?