Na przestrzeni lat widać, jak zmienia się światopogląd oraz jak obalane są stereotypy. W dzisiejszych czasach,
w miejscowościach turystycznych, raczej przestaje dziwić widok psa na szlakach lub restauracjach. Co raz więcej ludzi zdaje sobie sprawę z tego, jak stresujące dla zwierzęcia jest zostawienie go na czas urlopu u przypadkowych znajomych, którzy akurat zgodzili się nim zaopiekować. Często spotykam się ze stwierdzeniem, że ok podczas urlopu to można, ale po co zabierać psa chociażby na kawę czy zakupy, kiedy można zostawić go w domu. Mam nadzieję, że dzięki temu wpisowi choć kilka osób zmieni swoje nastawienie i przyzna mi rację.

Vege szamka w Warszawskim Vege Bistro

Wyobraźmy sobie sytuację: od kilku lat marzyłeś o urlopie w okolicach miasteczka X, jednak dopiero teraz nadarzyła się okazja i to marzenie się spełniło. Po kolejnym pasjonującym dniu spożywasz kolację w miłym miejscu, w którym serwują najlepsze dania w okolicy.
Nagle do lokalu wchodzi rodzina z rozwrzeszczanymi dziećmi i psem, który nie dość, że nawet na chwilę nie przestaje szczekać, piszczeć, to jeszcze czuć, że całkiem niedawno wytarzał się w czymś nieprzyjemnie pachnącym. Siadają przy stoliku obok. Czy w takiej sytuacji będziesz czuł się komfortowo? Czy nie byłoby przyjemniej gdyby historia potoczyła się odrobinę inaczej.
Załóżmy, że od momentu kiedy do lokalu weszła rodzina z dziećmi i psem. Wszyscy zajmują miejsca przy stoliku, psu rozkładają obok kocyk. Dzieci nie biegają po całym lokalu krzycząc (Tak, dzieci też trzeba nauczyć jak zachować się
w takich miejscach. Najlepiej od małego raz na jakiś czas je ze sobą zabierać, opowiadać, tłumaczyć), tylko z uśmiechem na twarzach zajadają deser, a pies regeneruje swoje siły ucinając sobie drzemkę na kocu.

Nie będę rozwodzić się nad tym dlaczego pozycja psa u boku człowieka się zmienia.

Zakupy na stacji paliw

Przyprowadzając do domu psa, wiedziałam, że będzie to mój towarzysz w różnych sytuacjach. Będziemy jeździć razem na wakacje, po wypadach ze znajomymi czasem będziemy stołować się w miejscach publicznych, czy nawet po dłuższym spacerze w drugim końcu miasta pójdziemy na lody. Wiedziałam też, że będziemy podróżować komunikacją miejską, a kiedyś na pewno też pociągami.

Mając taką świadomość, od samego początku dbałam o dostarczanie odpowiedniej do wieku i rozwoju psa ilości bodźców. Zabierałam w nowe miejsca, aranżowałam nowe sytuacje.
Wszystko po to by:

Mimo, iż mieszkamy w centrum i mamy do dyspozycji samochód: